ա) Ազնվամորին (մոռ) վարդազգիների ընտանիքին պատկանող 1-1,5 մ բարձրությամբ թուփ է կամ կիսաթուփ։ Տերևները բարդ են՝ եռամասնյա, վերևից գրեթե մերկ ու կանաչ, ներքևից՝ թաղիքանման ու սպիտակավուն։ Ծաղկաբույլը ողկույզ է, ծաղկաթերթիկները սպիտակ են, պտուղը բազմակորիզավոր է։ Բույսը ծաղկում է հունիս-հուլիս, պտղակալում՝ հուլիս- օգոստոս ամիսներին։ Ձմեռ.ելուց հետո բերք է տալիս միջայն երկրորդ տարումու չորանում երրորդ տարում։ Դեռևս հին հույներն ու հռոմեացիներն անտառից հավաքած ազնվամորու պտուղներն օգտագործել են ոչ միայն ուտելու, այլև. բուժական նպատակներով։ Հին Ռուսիայում օրգանիզմի առույգության համար առավոտյան ժամերին ըմպել են ազնվամորու և լոռամրգու պտուղներից պատրաստված
խոշապ։-
բ) Հայրենական ժողովրդական բժշկության մեջ. ազնվամորու պտուղների թուրմը լայն որեն կիրառվում է գրիպի, մի շարք ցրտառական հիվանդություների ժամանակ։ Պտուղները լայն կիրառում ունեն նաև լնդախտի սակավարունության, ստամոքսային ցավերի ժամանակ։ Օգտագործվում են նաև. մարսողությունը լավացնելու և ալկոհոլային հարբածությունից սթափեցնելու նպատակով; Հայկական ժողովրդկան բժշկության մեջ ազնվամորու պտուղները լայն կիրառվում են ենդային հիվանդությունների, իսկ ծաղիկների թուրմը՝ օձի կծածի դեպքերում։
